1. Γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1902 στην
Καλαμάτα και ήταν κόρη του φιλολόγου
Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής
Μαρκάτου, μιας γυναίκας με πρώιμες
φεμινιστικές αντιλήψεις. Ολοκλήρωσε τις
γυμνασιακές της σπουδές στην
Καλαμάτα, ενώ είχε φοιτήσει σε σχολεία
του Γυθείου και των Φιλιατρών, αλλά και
στο Αρσάκειο της Αθήνας για δύο
χρόνια.
2. • Στα γράμματα εμφανίστηκε
σε ηλικία 14 ετών με το
πεζοτράγουδο "Ο πόνος της
μάνας". Αναφέρεται στο
θάνατο ενός ναυτικού που
ξέβρασαν τα κύματα στις
ακτές των Φιλιατρών και
είναι επηρεασμένο από τα
μοιρολόγια που άκουγε στη
Μάνη. Στα 16 της διορίστηκε
στη Νομαρχία Μεσσηνίας και
παράλληλα εξέφρασε ζωηρό
ενδιαφέρον για το γυναικείο
ζήτημα. Το 1920, σε
διάστημα σαράντα ημερών,
έχασε και τους δύο γονείς
της.
3. Καρυωτάκης-Πολυδούρη
•
•
•
Το 1921 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αθηνών και
παράλληλα εγγράφηκε στη
Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην
υπηρεσία της εργαζόταν και ο ομότεχνός της
Κώστας Καρυωτάκης. Γνωρίστηκαν και μεταξύ
τους αναπτύχθηκε ένας σφοδρός έρωτας, που
μπορεί να κράτησε λίγο, αλλά επηρέασε
καθοριστικά τη ζωή και το έργο της.
Συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον Ιανουάριο
του 1922. Η Μαρία ήταν τότε 20 ετών, ενώ ο
Καρυωτάκης 26. Εκείνη είχε δημοσιεύσει
κάποια πρωτόλεια ποιήματα, ενώ εκείνος είχε
εκδόσει δύο ποιητικές συλλογές, τον "Πόνο
των ανθρώπων και των πραμάτων" (1919) και
τα "Νηπενθή" (1921) και είχε ήδη κερδίσει την
εκτίμηση κάποιων κριτικών και ομότεχνών του.
Το καλοκαίρι του 1922 ο Καρυωτάκης
ανακάλυψε ότι έπασχε από σύφιλη, μία νόσο
που τότε ήταν ανίατη και αποτελούσε
κοινωνικό στίγμα. Ενημέρωσε αμέσως την
αγαπημένη του Μαρία και της ζήτησε να
χωρίσουν. Εκείνη του πρότεινε να παντρευτούν
χωρίς να κάνουν παιδιά, όμως εκείνος ήταν
πολύ περήφανος για να δεχτεί τη θυσία της. Η
Μαρία αμφέβαλε για την ειλικρίνειά του και
θεώρησε ότι η ασθένειά του ήταν πρόσχημα
του εραστή της για να την εγκαταλείψει.
4. • Το 1924 μπήκε στη ζωή της ο
δικηγόρος Αριστοτέλης Γεωργίου,
που μόλις είχε επιστρέψει από το
Παρίσι. Ήταν νέος, ωραίος και
πλούσιος και η Πολυδούρη τον
αρραβωνιάστηκε στις αρχές του
1925. Η Μαρία όμως αγαπούσε
πάντα τον Καρυωτάκη.
• Παρά την αφοσίωση του
αρραβωνιαστικού της, η Πολυδούρη
δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί
σοβαρά σε καμία δραστηριότητα.
Έχασε τη δουλειά της στο δημόσιο
μετά από αλλεπάλληλες απουσίες και
εγκατέλειψε τη Νομική. Φοίτησε στη
Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου
και μάλιστα πρόλαβε να εμφανιστεί
ως ηθοποιός σε μία παράσταση.
5. Θάνατος
•
Το καλοκαίρι του 1926 διέλυσε τον αρραβώνα της και έφυγε για το
Παρίσι. Σπούδασε ραπτική αλλά δεν πρόλαβε να εργαστεί γιατί
προσβλήθηκε από φυματίωση. Επέστρεψε στην Αθήνα και συνέχισε
τη νοσηλεία της στη "Σωτηρία" όπου έμαθε για την αυτοκτονία του
πρώην εραστή της, Κώστα Καρυωτάκη. Τον ίδιο χρόνο
κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή "Οι τρίλλιες που
σβήνουν" και το 1929 τη δεύτερη, "Ηχώ στο χάος". Η Πολυδούρη
άφησε δύο πεζά έργα, το Ημερολόγιό της και μία ατιτλοφόρητη
νουβέλα με την οποία σαρκάζει ανελέητα το συντηρητισμό και την
υποκρισία της εποχής της. Η φυματίωση όμως τελικά την κατέβαλε
και τα ξημερώματα της 29ης Απριλίου 1930 άφησε την τελευταία της
πνοή με ενέσεις μορφίνης που της πέρασε ένας φίλος της στην
Κλινική Χριστομάνου.
6. • Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη γενιά του 1920 που
καλλιέργησε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της
παρακμής. Ο έρωτας και ο θάνατος είναι οι δύο άξονες
γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ποίησή της.
Είναι μεστή από πηγαίο λυρισμό που ξεσπά σε βαθιά
θλίψη και κάποτε σε σπαραγμό, με εμφανείς επιδράσεις
από τον έρωτα της ζωής της, Κώστα Καρυωτάκη, αλλά
και τα μανιάτικα μοιρολόγια. Οι συναισθηματικές και
συγκινησιακές εξάρσεις της Πολυδούρη καλύπτουν
συχνά κάποιες τεχνικές αδυναμίες και στιχουργικές
ευκολίες του έργου της.
7. • Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη γενιά του 1920 που
καλλιέργησε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της
παρακμής. Ο έρωτας και ο θάνατος είναι οι δύο άξονες
γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ποίησή της.
Είναι μεστή από πηγαίο λυρισμό που ξεσπά σε βαθιά
θλίψη και κάποτε σε σπαραγμό, με εμφανείς επιδράσεις
από τον έρωτα της ζωής της, Κώστα Καρυωτάκη, αλλά
και τα μανιάτικα μοιρολόγια. Οι συναισθηματικές και
συγκινησιακές εξάρσεις της Πολυδούρη καλύπτουν
συχνά κάποιες τεχνικές αδυναμίες και στιχουργικές
ευκολίες του έργου της.
