Η ζωή συναντά τους αισώπειους μύθους
•Download as DOCX, PDF•
0 likes•1,139 views
Υλοποίηση πολιτιστικού προγράμματος από τη Α1 τάξη με θέμα: "Η ζωή συναντά τους Αισώπειους μύθους" (σχολικό έτος 2014-2015) Υπεύθυνη προγράμματος: Στέλλα Γκότση Δέκα μύθοι του Αισώπου διασκευάστηκαν* σε έμμετρο λόγο και αποτέλεσαν το περιεχόμενο του προγράμματος για την Α1 τάξη. Οι μαθητές διάβασαν τους μύθους, "έπαιξαν" τους ρόλους και αποτύπωσαν εικαστικά τις "εικόνες" που τους εντυπωσίασαν. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς τους εδόθη το προσωπικό τους ντοσιέ (portfolio) με τις εργασίες τους. *Από τη δασκάλα της τάξης Στέλλα Γκότση
Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Similar to Η ζωή συναντά τους αισώπειους μύθους
Similar to Η ζωή συναντά τους αισώπειους μύθους (20)
More from 3ο Δημοτικό σχολείο Γαλατσίου
More from 3ο Δημοτικό σχολείο Γαλατσίου (17)
Recently uploaded
Recently uploaded (20)
Η ζωή συναντά τους αισώπειους μύθους
- 1. Το λιοντάρι και το ποντίκι Μια φορά και έναν καιρό, ένα ξέγνοιαστο ποντίκι στα χωράφια τριγυρνάει μα ένα φίδι του ορμάει έτοιμο για να το φάει Ένα δυνατό λιοντάρι που περνούσε από εκεί, έσωσε το ποντικάκι , που γεμάτο ευγνωμοσύνη μιαν υπόσχεση του δίνει ιερή, πως θάναι πάντα στο πλευρό του σαν δυο φίλοι καρδιακοί. Μια μέρα το λιοντάρι έπεσε σε μια παγίδα που είχαν στήσει κυνηγοί και απελπισμένο ψάχνει κάποιο τρόπο για να βγει. Ξάφνου, νάτο το ποντίκι που το δίχτυ του τρυπάει και έτσι πάλι το λιοντάρι στη φωλιά του ξαναπάει. Έμαθε λοιπόν καλά, πως όση δύναμη και αν έχεις και τον πιο μικρούλι ακόμα μπορεί ανάγκη να τον έχεις!
- 2. Το μυρμήγκι και το περιστέρι Ένα μικρούλι μυρμηγκάκι έσκυψε να πιει νεράκι σ’ ένα ήσυχο ρυάκι, μα παραπάτησε και τώρα βρίσκεται κακή του ώρα μέσα στου νερού τη φόρα. Όμως ένα περιστέρι που περνούσε από τα μέρη, έριξε ένα φυλλαράκι… σώθηκε το μυρμηγκάκι. Τώρα με ευγνωμοσύνη χαιρετά το περιστέρι που πετά, μα ένας κυνηγός κρατά το τουφέκι του ψηλά. Το περιστέρι σημαδεύει! Ω Θεέ μου, δε γλυτώνει, όμως το μυρμήγκι τρέχει… στο μανίκι τον δαγκώνει! Η σφαίρα πέρασε ξυστά, το περιστέρι δεν ξεχνά πως ότι κάνουμε καλό, θα το πάρουμε διπλό!!
- 3. Θησαυρός είναι η δουλειά Ένας γέρος γεωργός κάθε πρωί ξυπνούσε και γρήγορα για τ’ αμπέλι ξεκινούσε. Μα ήταν γέρος κουρασμένος και κανείς δεν τον βοηθούσε. Αρρωσταίνει κάποια μέρα και καλεί τους τρεις του γιους που ολημερίς γλεντούσαν και το βιος του σπαταλούσαν. Τρέξτε τους λέει στο χωράφι, σκάψτε-σκάψτε και θα δείτε κάτω απ’ τις ρίζες έχω κρυμμένο θησαυρό για να τον βρείτε! Τρέχουν οι τρεις τεμπέληδες και σκάβουν μέρα νύχτα μα θησαυρό δεν βρήκανε και θύμωσαν στ’ αλήθεια. Μα απ’ το πολύ το σκάψιμο το θησαυρό να βρούνε, κάναν τ’ αμπέλι καρπερό και πλούσια τρυγούνε!
- 4. Ο ψεύτης βοσκός Παίρνει ο βοσκός τα πρόβατα να πάει στο λιβάδι. Μα γρήγορα βαρέθηκε. Α! θα σκαρώσω τώρα ένα αστείο στους χωριανούς για να περάσει η ώρα! -Τρέξτε τρεχάτε χωριανοί φάνηκε λύκος στη βοσκή! Τρέξαν οι άμοιροι βοσκοί γελούσε αυτός σαν έφτασαν εκεί! Έγινε, ξαναέγινε… τα ψέματα του μικρού βοσκού τους θύμωσαν στ’ αλήθεια και σκέφτηκαν πως του έγιναν συνήθεια! Όμως όταν μια φορά οι λύκοι εφανήκαν κι όρμησαν στο κοπάδι του φώναξε ξαναφώναξε μα πουθενά βοήθεια! Πώς να πιστέψουν οι βοσκοί πως λέει την αλήθεια! Φάγανε το κοπάδι του κι αυτός μονολογεί: «Τα ψέματα μου μ’ έκαναν φτωχό και δυστυχή». Ποτέ σου ψέματα μην πεις, κι αν μια ή δυο φορές κρυφτείς στο τέλος θα αποκαλυφθείς!
- 5. Η αλεπού και ο κόρακας Μια φορά κι έναν καιρό ένα κοράκι τυχερό άρπαξε ένα τυράκι κι έκατσε σ’ ένα κλαδάκι. Ήρθε η αλεπού η πεινασμένη και σκέφτηκε η πονηρή πώς από του κόρακα το στόμα μπορεί ν’ αρπάξει το τυρί. Ξάφνου της ήρθε μια ιδέα κι αρχίζει να τον καλοπιάνει. Αχ! Τι όμορφος που είσαι και τι γλυκά που τραγουδάς, τραγούδησε μου τώρα λίγο κι ύστερα μπορείς να φας! Ευχαριστημένο το κοράκι διάπλατα το στόμα ανοίγει ένα τραγούδι αρχινάει κι η αλεπού το τυράκι του βουτάει! Πεινασμένο το κοράκι τριγυρίζει και πώς την έπαθε αναρωτιέται. Όποιος τον εαυτό του δε γνωρίζει εύκολα από τους άλλους ξεγελιέται!
- 6. Ο λαγός και η χελώνα Ο λαγός κοκορευόταν πως στο τρέξιμο κανείς δεν μπορούσε να τον φτάσει, μα η κουκουβάγια ευθύς τον καλεί σ’ έναν αγώνα με την πιο αργή χελώνα. Ο λαγός τρέχει γελώντας κι η χελώνα αγκομαχώντας. Τι τραβάω η καημένη και πού βρέθηκα μπλεγμένη! Ο λαγός κάποια στιγμή με τη νίκη στο τσεπάκι πέφτει να ξεκουραστεί δίπλα σ’ ένα ποταμάκι. Η επίμονη χελώνα όμως αργά-αργά τον προσπερνάει δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει και στο τέρμα φτάνει πρώτη πάνω που ο λαγός ξυπνάει! Μη νομίζεις πως μπορείς χωρίς καμιά προσπάθεια πάντα να είσαι ο νικητής. Μόνο όσοι με επιμονή κοπιάζουν Φτάνουν στο τέρμα και … αράζουν!
- 7. Η χελώνα κι ο αετός Μια φορά κι έναν καιρό η χελώνα τον αετό κλαίγοντας παρακαλάει να τη μάθει να πετάει. «Να πετάξεις δεν μπορείς είσαι συ παιδί της γης», λέει ο αετός σοφά, μα η χελώνα του απαντά «Αν με σήκωνες ψηλά, θα πετούσα μια χαρά!». Με τα νύχια του την παίρνει Και στον ουρανό τη φέρνει. «Άσε με αετέ μου τώρα Που’ χω πάρει όλη τη φόρα!» Κι η χελώνα από ψηλά στους γκρεμούς κατρακυλά.
- 8. Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας Άνοιξη και καλοκαίρι ο τζίτζικας παίζει βιολί όλη μέρα διασκεδάζει και δεν του καίγεται καρφί. Τα μυρμήγκια κοροϊδεύει που δεν στέκονται στιγμή, τα σποράκια να μαζεύουν για τη δύσκολη εποχή. Ήρθε ο χειμώνας με τα κρύα, ο τζίτζικας πια δεν τραγουδεί, μόνο πεινάει και τι να κάνει ζητάει από τον μέρμηγκα λίγη τροφή! Είναι ντροπή σου, αυτός του λέει να ζητιανεύεις την τροφή σου γιατί δε θέλησες να κουραστείς, ενώ εμείς όλο το καλοκαίρι σκληρά δουλεύαμε ολημερίς. Έτσι ο τζίτζικας μόνος μένει στο κρύο και στην παγωνιά. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Έτσι λέει μια παροιμία και το λέει πολύ σωστά!
- 9. Η πλεονεξία του σκύλου Ένα σκυλάκι τυχερό Με το στόμα κουβαλάει μια μπριζολίτσα για να φάει δίπλα στο ποτάμι που κυλάει. Σκύβει στα ήσυχα νερά και τι βλέπει βρε παιδιά; Ένα γνώριμο σκυλάκι με ένα ακόμα μπριζολάκι να κρέμεται στο στοματάκι. Σκέφτεται, γιατί να μη φάω και αυτή; Και μ’ ένα σάλτο φοβερό πέφτει μέσα στο νερό, την μπριζόλα για ν’ αρπάξει, η λαιμαργία του να πάψει. Όμως δε φανταζόταν ότι στο νερό καθρεφτιζόταν η δική του εικόνα πάλι μόνο λίγο πιο μεγάλη. Έτσι κάνοντας βουτιά στα ποταμίσια τα νερά έχασε και ότι είχε και ξανά στη γύρα βγήκε… Έμαθε έτσι καλά, πως όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λιγοστά.
- 10. Ο βοριάς και ο ήλιος Ο Αέρας θύμωσε με τον Ήλιο μάλωσε. Ο Αέρας έλεγε: «Είμαι δυνατότερος!» Μα και ο Ήλιος έλεγε: «Σε περνώ στη δύναμη !» Ένας γέρος γεωργός με τη μαύρη κάπα του στο χωράφι πήγαινε. Ο Αέρας λάλησε: «Όποιος έχει δύναμη, παίρνει από το γέροντα τη χοντρή την κάπα του». Φύσηξε, ξεφύσησε, έσκασε στο φύσημα. Άδικος ο κόπος του. Κρύωσε ο γέροντας και διπλά τυλίχτηκε στη χοντρή την κάπα του. Μα και ο ήλιος λάλησε: «Όποιος έχει δύναμη, παίρνει από το γέροντα τη χοντρή την κάπα του ». Έφεξε ολόλαμπρος, καλοσύνη σκόρπισε κι έβγαλε ο γέροντας τη χοντρή την κάπα του. Πάλι ξαναλάλησε: «Άκουσε και μάθε το. Σε περνώ στη δύναμη, γιατί πας με το κακό κι εγώ πάω με το καλό!» Γ. Δροσίνης
- 11. Η αλεπού και το λελέκι Κάποτε η κυρά Μαριώ η αλεπού απ’ το χωριό κάλεσε για φαγητό το λελέκι το ψηλό. Η Μαριώ η πονηρή για να γλιτώσει το φαΐ και να μην το μοιραστεί, βάζει πάνω στο τραπέζι τα καλά της ποτηράκια και σερβίρει τη σουπίτσα στα ρηχά της τα πιατάκια. Έτσι το δύστυχο λελέκι με τη μακρουλή μυτίτσα δεν μπορεί πια να τσιμπήσει τη λαχταριστή σουπίτσα. Νηστικό και λυπημένο μα αποφασισμένο, ευθύς την προσκαλεί το τραπέζι να της κάνει για να ευχαριστηθεί. Όταν η κυρά Μαριώ, βλέπει πάνω στο τραπέζι, δυο πολύ ψηλά δοχεία με τον πιο στενό λαιμό που η μουσούδα της δεν μπαίνει, τότε πια καταλαβαίνει, ότι το έξυπνο λελέκι ένα μήνυμα της στέλνει. Πως ότι κάνουμε στους άλλους ίδιο πάθημα μας περιμένει!
- 12. Ο Αίσωπος Ο Αίσωπος σύμφωνα με το θρύλο, έζησε τον 6ο π.Χ. αιώνα και ήταν δούλος από τη Φρυγία. Ήταν κουτσός, άσχημος, καμπούρης και βραδύγλωσσος, όμως ήταν πανέξυπνος. Η ζωή των δούλων ήταν ανυπόφορη. Τους πουλούσαν και τους αγόραζαν σαν τα ζώα και τους έβαζαν να κάνουν τις πιο κουραστικές δουλειές. Τον Αίσωπο όμως τον αγόρασε ένας δάσκαλος, ο Ξάνθος, που εκτίμησε την εξυπνάδα του και του έμαθε όλα όσα ήξερε. Ο Αίσωπος λοιπόν έντυσε την εξυπνάδα του με μύθους τόσο ζωντανούς και ωραίους που όλοι κάθονταν και τους άκουγαν μαγεμένοι. Οι μύθοι του ήταν εμπνευσμένοι από τις αλήθειες της ζωής και ποτισμένοι με τη λαϊκή σοφία. Έλεγε μύθους με λύκους, λιοντάρια, ανέμους, θεούς, αλεπούδες, λαγούς, χελώνες και πουλιά και τα λόγια έβγαιναν από τα στόματα, τα μουσούδια και τα ράμφη τους καλύτερα και από των πραγματικών ανθρώπων. Οι μύθοι του είχαν ιδιαίτερη χάρη, θαυμαστή απλότητα και στο τέλος τους κάποιο ηθικό δίδαγμα. Ο Αίσωπος έγινε πλούσιος και ταξίδεψε σε μέρη πολλά. Ακόμα και βασιλιάδες τον καλούσαν για να τον συμβουλευτούν. Μέχρι και στο συμβούλιο των Επτά Σοφών μπήκε και η φήμη του έφτασε ως τα πέρατα του κόσμου. Το όνομά του ζει και βασιλεύει όπως και οι μύθοι του και με αυτούς μεγαλώνουν γενιές και γενιές ακόμα και σήμερα.