Γράφει ο Αρχιμ. Γεώργιος Αλευράς στην Romfea.gr

27 Δεκεμβρίου του 537 μ.Χ. εγκαινιάζεται η Αγιά Σοφιά, ο σπουδαιότερος ναός-σύμβολο της Χριστιανοσύνης, ένα αξεπέραστο παγκόσμιο θρησκευτικό και συνάμα πολιτιστικό μνημείο, σημείο αναφοράς των απανταχού Ορθοδόξων σε Ανατολή και Δύση.

Στις 29 Μαΐου 1453 η Πόλη αλώθηκε. Ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός αντικρύζοντας το σπουδαίο έργο που κατασκευάστηκε με τη Χάρη του Θεού αναφωνεί: «Δόξα τω Θεώ, το καταξιωσάντι με τελέσαι τοιούτον έργον. Νενίκηκά σε Σολομών».

1000 κληρικοί υπηρετούσαν στο ναό στα χρόνια της δόξας του. Αρχιτέκτονες του Ναού ήταν ο Ισίδωρος από τη Μίλητο και ο Ανθέμιος από τις Τράλλεις.

Για πέντε με έξι χρόνια εργάστηκαν 10.000 τεχνίτες και από όπου υπήρχε Ελληνισμός προσφέρθηκαν τα υλικά για την κατασκευή του.

Μάρμαρα από τη Μάνη, την Κάρυστο, την Αίγυπτο, πολύτιμες πέτρες, χρυσός και ελεφαντόδοντο.

Για 916 χρόνια ο ναός λειτουργούσε σε περιόδους δόξας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και σε περιόδους ταραχών και παρακμής.

Πολλά σε αυτή την Βασιλεύουσα, του Μεγάλου Κωνσταντίνου Πόλη, έρχονταν και παρέρχονταν.

Αυτοκράτορες, Πατριάρχες, μνημεία και κτίρια του μοναδικού Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού.

Η Αγιά Σοφιά όμως έστεκε εκεί να θυμίζει, πως ένα αόρατο Θεϊκό χέρι την έχει υπό την προστασία του.

Να θυμίζει ότι η Υπέρμαχος Στρατηγός την φυλά ως το στολίδι της Πόλης της.

Η ανυπέρβλητη ομορφιά της Πόλης και του υπέρλαμπρου ναού της, τα καθιστά στόχο των αντίθετων και «μήλον της έριδος».

Ο Μέγας Φώτιος ομολογεί: «Αυτή (σ.σ. η Κυρία Θεοτόκος) περικύκλωνε τα τείχη και με τον άρρητο λόγο Της έτρεπε τους εχθρούς σε φυγή.

Αυτήν περιζωνόταν η πόλη και η οχύρωση των εχθρών διαλυόταν, σαν να είχε δοθεί διαταγή».

Η γεωστρατηγική της θέση, ίσως η ιδανικότερη στον κόσμο, ως συνδετικός κρίκος της Δύσης με την Ανατολή, την καθιστούν «χρυσόμαλλο δέρας» και πολλοί λαοί Χριστιανικοί και αλλόθρησκοι την θεωρούν πεμπτουσία των κατακτήσεών τους.

Ο θρύλος αναφέρει ότι στον τρούλο της Αγιάς Σοφιάς είδε ο Μωάμεθ ο Πορθητής ένα απόκοσμο φως που έφεγγε και καθιστούσε την Πόλη απόρθητη. Εκείνο το φως αναχώρησε τρεις ημέρες πριν την αποφράδα Τρίτη.

Ο Θεός το επέτρεψε, αφού και οι άνθρωποι της την εγκατέλειψαν, και οι άνθρωποί εγκατέλειψαν Εκείνον και η Πόλις έπεσε.

Ηταν όμως αδυνατισμένη. Είχαν φροντίσει γι' αυτό τα "παιδιά" της Δύσης.

Αυτοί που είχαν τον Σταυρό στις πανοπλίες τους και τον διάβολο στις καρδιές τους.

Η Αγιά Σοφιά λεηλατήθηκε, το ίδιο και η Πόλις.

Οι κατακτητές την μετέτρεψαν σε Μουσουλμανικό Τέμενος. Ο ναός όπως ο ίδιος ο Χριστός υπέστη πολλά.

Αμέτρητες παρεμβάσεις, ακόμη και ως νοσοκομείο χολέρας λειτούργησε κατά τους Βαλκανικούς πολέμους.

Το 1931 ο Αμερικανός Τόμας Γουίτμορ, αφού ίδρυσε το Βυζαντινό Μουσείο Αμερικής, ζητά από τον Κεμάλ Ατατούρκ άδεια για την αποκάλυψη και συντήρηση των μοναδικών ψηφιδωτών της.

Ο ίδιος ο Γουίτμορ περιγράφει ότι: «Όταν συναντήθηκα με τον Κεμάλ η Αγιά Σοφιά ήταν τζαμί. Το επόμενο πρωί, όταν πήγα στο τζαμί, υπήρχε μια επιγραφή απ’ έξω που έλεγε «ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΚΛΕΙΣΕ ΓΙΑ ΕΠΙΣΚΕΥΕΣ».

Έτσι χάρη σε έναν Αμερικανό και φιλέλληνα η Αγιά Σοφιά είναι σήμερα τουλάχιστον μουσείο και όχι τζαμί!

Υπήρχαν πληροφορίες τα προηγούμενα χρόνια, ότι και ο αρκετά αργότερα Τούρκος Πρόεδρος Τουργκούτ Οζάλ, ήθελε η Αγιά Σοφιά να λειτουργήσει ξανά ως Χριστιανικός Ναός, στο πνεύμα της θρησκευτικής ελευθερίας που διακατέχει την Τουρκία και των βημάτων προόδου που κάνει σε αυτή την κατεύθυνση.

Αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και παρέμεινε ως ανεκπλήρωτη φήμη..

Τα τελευταία χρόνια η Κωνσταντινούπολη αναπτύσσεται ραγδαία, κυρίως οικοδομικά, μεγάλα έργα εγκαινιάζονται, γέφυρες, ουρανοξύστες, υπογράφονται συμφωνίες για αγωγούς και κανάλια στο Βόσπορο.

Τίποτα όμως δεν επισκιάζει αυτό το παγκόσμιο πνευματικό σύμβολο που είναι η Αγιά Σοφιά.

Σύμβολο για όλη τη Χριστιανοσύνη, αλλά και για όλο τον κόσμο.

Ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας επιδιώκει να μπει στο πάνθεον των μεγάλων ανδρών της Τουρκίας, όπως ο Μωάμεθ, ο Κεμάλ κ.α. Αυτό δεν μπορεί να γίνει διεξάγοντας πολέμους και κατακτώντας εδάφη.

Αυτό θα γίνει κατακτώντας καρδιές, ομόπιστων και αλλόπιστων.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος έδωσε με το διάταγμα της ανεξιθρησκείας το δικαίωμα σε όλους να πιστεύουν όπου θέλουν, χωρίς να προσβάλλει ο ένας τις πεποιθήσεις του άλλου. Έτσι αγαπήθηκε από όλους.

Χριστιανούς και ειδωλολάτρες. Αν και ο ίδιος ειδωλολάτρης, συγκάλεσε το 325 μ.Χ. την Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, δίνοντας την ελευθερία στις 318 Πατέρες, να αποφασίσουν για τα θέματα της Χριστιανικής πίστης, με πνεύμα ενωτικό.

Έτσι στέριωσε η Αυτοκρατορία στην αρχή της, γιατί βασίστηκε σε αυτό που είπε ο Χριστός.

Όστις θέλει. Όποιος θέλει. Ελεύθερα χωρίς να παραβιάζεται η θέληση του ανθρώπου.

Έτσι ο Μ. Κωνσταντίνος μνημονεύεται από όλους τους ιστορικούς μέχρι και σήμερα.

Για να μείνει στην ιστορία ο κ.Ερντογάν θα πρέπει να βαδίσει στον ίδιο δρόμο.

Αν έδινε την άδεια να λειτουργήσει ξανά η Αγιά Σοφιά, γι’ αυτό το λόγο για τον οποίο χτίστηκε, ως Ορθόδοξος Ναός, τότε θα είχε πραγματικά το δικό του κεφάλαιο στην Παγκόσμια ιστορία.

Η ιστορία, τουλάχιστον η Τουρκική, κατέγραψε τον Μουσταφά Κεμάλ ως Ατατούρκ (πατέρα των Τούρκων).

Αν πράγματι επιθυμεί ο κ. Ερντογάν να καταγραφεί στην παγκόσμια Ιστορία θα πρέπει να κάνει κάτι, ένα τουλάχιστον, παγκόσμιας ακτινοβολίας έργο.

Ο Μουσταφά Κεμάλ τροποποίησε τον Ναό της Αγίας Σοφίας σε βυζαντινό Μουσείο.

Ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας θα μπορούσε να τροποποιήσει το συγκεκριμένο Μουσείο σ' αυτό που ήταν απ' τα θεμέλια του, σε Ναό. Και ίσως αυτοί οι καιροί να του δίνουν και την χρυσή ευκαιρία.

Τώρα που η Δύση κλείνει τους ναούς, τώρα που η Δύση "εκδιώκει", λόγω κορωνοϊού τους πιστούς απ' τους ναούς, τώρα να αποδείξει στη Δύση ότι αυτός όχι μόνο δίνει ξανά στην Αγία Σοφία την αξία που είχε ως Ναός, αλλά και ανοίγει τις πύλες της.

Αυτή, υπάρχουν κι άλλες, θα ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση του τίτλου στο συγκεκριμένο μας άρθρο.

Αυτή θα ήταν και μια παγκόσμια μεγαλοπρεπής κίνηση, θα ήταν επίσης και μια κορυφαία παγκόσμια κίνηση διπλωματίας.

Τον βοηθάει άλλωστε το Ιερό Βιβλίο του το Κοράνι, και ιδιαίτερα τα κεφάλαια (σούρες) 2,62 - 5,46 - 5,82 - 57,27.

Είναι πράγματι δύσκολο. Και είναι δύσκολο, εκτός των άλλων, γιατί πρέπει πρώτον απ' όλους να πείσει τον ίδιο του το λαό.

Μα, αν θέλεις να θεωρηθείς μεγάλος ηγέτης και ισάξιος μεγάλων ηγετών, αποτελεί βασική προϋπόθεση να πείθεις τον λαό σου.

Μέχρι τότε έχουμε τα αποτελέσματα των επιλογών μας…