Οι ηλιακές κηλίδες είναι ένα συναρπαστικό ηλιακό φαινόμενο, που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των ανθρώπων εδώ και αιώνες. Αυτές οι σκούρες κηλίδες στην επιφάνεια του Ήλιου είναι πιο ψυχρές από τις γύρω περιοχές και αποτελούν οπτικό δείκτη της δραστηριότητας του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου.

.

Για να κατανοήσουμε τις ηλιακές κηλίδες, πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε ότι ο Ήλιος είναι μια τεράστια σφαίρα πλάσματος και όχι ένα στερεό αντικείμενο. Αποτελείται κυρίως από πυρήνες υδρογόνου και ηλίου που υφίστανται πυρηνική σύντηξη. Αυτή η διαδικασία απελευθερώνει τεράστια ποσότητα ενέργειας, την οποία αντιλαμβανόμαστε ως θερμότητα και ηλιακό φως.

.

Οι ηλιακές κηλίδες εμφανίζονται λόγω του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου, το οποίο δημιουργείται από τη ροή ηλεκτρικά φορτισμένων ρευμάτων ύλης. Το πεδίο αυτό δεν είναι ομοιόμορφο και μπορεί να παρουσιάσει διακυμάνσεις. Όταν αυτό συμβαίνει, μπορεί να μειώσει την ποσότητα της ενέργειας που μεταφέρεται από το εσωτερικό του Ήλιου στην επιφάνειά του, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ψυχρότερες περιοχές, γνωστές ως ηλιακές κηλίδες. Η θερμοκρασία σε μια ηλιακή κηλίδα είναι περίπου 3.500 έως 4.500 Kelvin, σε σύγκριση με τις γύρω περιοχές της επιφάνειας που είναι περίπου 5.800 Kelvin.

.

Ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια ενός 11ετούς κύκλου, γνωστού ως «ηλιακός κύκλος». Όταν υπάρχουν περισσότερες ηλιακές κηλίδες, η ηλιακή δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένων των ηλιακών εκλάμψεων και των στεμματικών εκτοξεύσεων μάζας, είναι υψηλότερη. Αυτή η δραστηριότητα μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη Γη, από τη δημιουργία σέλαος, έως τη διακοπή των δορυφορικών επικοινωνιών και των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας.

.

Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν εξειδικευμένα τηλεσκόπια για την παρακολούθηση των ηλιακών κηλίδων. Οι παρατηρήσεις αυτές βοηθούν στη δημιουργία ενός συνεχούς αρχείου της ηλιακής δραστηριότητας.

.

Παρακολουθώντας την κίνηση των ηλιακών κηλίδων, οι πρώτοι αστρονόμοι, όπως ο Γαλιλαίος, μπόρεσαν να διαπιστώσουν ότι ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του. Η περίοδος περιστροφής του κυμαίνεται από περίπου 25 ημέρες στον ισημερινό, έως 35 ημέρες στους πόλους.