Η αλεπού και το λελέκι
Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΛΕΚΙ
Μια φορά, η αλεπού κάλεσε σε τραπέζι ένα λελέκι. Εκεί, λοιπόν, του παρουσίασε μόνο μια γαβάθα γεμάτη σούπα κι ενώ εκείνη έτρωγε τη σούπα με μεγάλη απόλαυση, το καημένο το λελέκι, με το μακρύ του ράμφος, δεν μπορούσε να πιει ούτε γουλιά. Η αλεπού, καθώς το έβλεπε, διασκέδασε με τη στενοχώρια του. Ύστερα από καιρό, το λελέκι κάλεσε την αλεπού σε τραπέζι και της παρουσίασε το φαγητό μέσα σε ένα κανάτα με μακρύ λαιμό. Ενώ, λοιπόν, εκείνο έχωσε με μεγάλη ευκολία το ράμφος του μέσα στο κανάτι και έτρωγε, η αλεπού, που δεν μπορούσε να χώσει τη μούρη της στο κανάτι, καθόταν και το κοίταζε πεινασμένη και καταστενοχωρημένη.
Ο μύθος σημαίνει πως ό,τι δε θέλεις να σου κάνουν οι άλλοι, μην το κάνεις και συ σ’ αυτούς.
Σχετικά προϊόντα
-
Η αλεπού και ο τράγος
Διαβάστε περισσότεραΗ αλεπού και ο τράγος. Μια φορά και έναν καιρό η αλεπού έπεσε μέσα στο πηγάδι και ήταν αναγκασμένη να μείνει εκεί κάτω, διότι δεν έβρισκε τρόπο να ανεβεί. Πάνω στην ώρα, ωστόσο, κατέφτασε στο ίδιο πηγάδι ο τράγος, που υπέφερε από τη δίψα. Μόλις έσκυψε και αντίκρισε την αλεπού, τη ρώτησε αν ήταν ωραίο το νερό εκεί μέσα. Αυτή βέβαια καταχάρηκε με τούτο το τυχερό και άρχισε να αραδιάζει πλήθος εγκώμια για το νερό: «Αχ, τί ωραίο που είναι», έλεγε συνέχεια, και φυσικά παρακινούσε τον τράγο να κατεβεί και αυτός. Με τα πολλά, λοιπόν, πήδηξε και εκείνος κάτω χωρίς να το πολυσκεφτεί — βλέπετε, εκείνη τη στιγμή δεν κοιτούσε τίποτε άλλο εκτός από την επιθυμία του. Μετά από λίγο, αφού έσβησε τη δίψα του, κάθισαν να συλλογιστούν μαζί με την αλεπού πώς να αναρριχηθούνε. Τότε η πονήρω τού πρότεινε: «Βρε συ, μου ήρθε μια καλή ιδέα για να σωθούμε και οι δύο. Έναν κόπο μόνο χρειάζεται να κάνεις: σήκω και στήριξε τα μπροστινά σου πόδια στο τοίχωμα, και μετά γείρε και τα κέρατά σου πάνω του, νά, έτσι. Εγώ τότε θα σκαρφαλώσω από την ράχη σου μέχρι πάνω και θα σε τραβήξω και σένα». Πάντα πρόθυμος ο τράγος, συμμορφώθηκε για δεύτερη φορά προς τις οδηγίες της αλεπούς. Μια και δυο, λοιπόν, εκείνη έδωσε ένα σάλτο ανάμεσα από τα σκέλη του και καβάλησε πάνω στη ράχη του. Από εκεί πάτησε στα κέρατά του και έφτασε στο στόμιο του πηγαδιού, οπότε ανέβηκε ευθύς στην επιφάνεια και πήρε δρόμο. Ο τράγος βέβαια ξέσπασε σε διαμαρτυρίες που η αλεπού αθετούσε έτσι τη συμφωνία τους. Τότε η πανούργα στράφηκε πίσω και του είπε: «Βρε χαμένε, αν είχες τόση φαιά ουσία όσες τρίχες κουβαλάς στο πηγούνι σου, δεν θα κατέβαινες κάτω προτού σκεφτείς τρόπο για να ανεβείς». Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους. Οι μυαλωμένοι πρέπει πρώτα να λογαριάζουν τα αποτελέσματα κάθε πράξης, προτού καταπιαστούν με αυτήν.View product -
Το σκυλάκι και ο γάιδαρος
Διαβάστε περισσότεραΤο σκυλάκι και ο γάιδαρος Ένας άνθρωπος είχε έναν γάιδαρο ο οποίος δεμένος στο παχνί έτρωγε κριθάρι κ χορτάρι, ο ίδιος άνθρωπος είχε κ ένα χαριτωμένο σκυλάκι που έπαιζε, χοροπηδούσε, με χίλιους δυο τρόπους διασκέδαζε τον αφέντη του, κ εκείνος το έπαιρνε το σκυλάκι στην αγκαλιά του κ το φιλούσε. Ο γάιδαρος ζήλευε πολύ: "εγώ κ τη νύχτα ακόμη δουλεύω αλέθοντας τα δημητριακά, κ τη μέρα κουβαλάω ξύλα από το δάσος κ προϊόντα από τα χωράφια, κ το αφεντικό μου με έχει δεμένο σαν κρατούμενο! Ενώ αυτό το σκυλάκι που δεν κάνει καμιά χρήσιμη δουλειά, μόνο τρώει στο τραπέζι μαζί με το αφεντικό, κ το αφεντικό μας του δίνει κρέας και όλο παίζει μαζί του κ το παίρνει στην αγκαλιά του, κ το σκυλάκι τρίβεται επάνω του κ τον φιλάει. Έ, λοιπόν, θα κάνω κ εγώ τα ίδια!", είπε, βαριά αναστέναξε, έσπασε τα λουριά κ τα σκοινιά με τα οποία ήταν δεμένος, κ ήρθε χοροπηδώντας τρελά μέσα στο σπίτι όπου το αφεντικό είχε στρωμένο τραπέζι, κουνούσε κ την ουρά του μιμούμενος το σκυλάκι, τραγουδούσε κ με την γαϊδουρινή του φωνή, το τραπέζι χοροπηδώντας το έκανε κομμάτια κ τα σκεύη όλα τα σκόρπισε, κ πήγε να φιλήσει το αφεντικό του όπως κάνουν τα σκυλάκια, έτσι ήρθε πάνω από το αφεντικό του, τον καβάλησε τον άνθρωπο• οι υπηρέτες, βλέποντας όλο αυτόν το σαματά, έτρεξαν κ άρχισαν να χτυπούν τον γάιδαρο με ραβδιά από κρανιά για να τον επαναφέρουν στην τάξη, αλλά εκείνος μένοντας εκεί κ χοροπηδώντας κ μη επιστρέφοντας στο παχνί του έτρωγε κι άλλο ξύλο, ώσπου από το πολύ το ξύλο ξεψυχούσε, κ τότε είπε: "τί είχα να πάθω ο κακομοίρης! Τί το ήθελα να εξισωθώ με ένα σκυλί; Εγώ με τα γαϊδούρια κ με τα μουλάρια έπρεπε να συναγωνίζομαι!".View product -
Ο λαγός και η χελώνα
Διαβάστε περισσότεραΗ χελώνα και ο λαγός. ] Μια φορά μάλωναν μεταξύ τους η χελώνα και ο λαγός, ποιός είναι πιο γρήγορος. Όρισαν λοιπόν ένα τέρμα για αγώνα δρόμου και ξεκίνησαν και οι δύο από την αφετηρία. Κοιτάξτε τώρα τί έγινε. Ο λαγός, βέβαιος για τη φυσική του γρηγοράδα, δεν έδωσε πολλή σημασία στο τρέξιμο, παρά άραξε σε ένα σημείο παραπλεύρως της διαδρομής και το έριξε στον ύπνο. Η χελώνα, αντίθετα, είχε επίγνωση πόσο αργή είναι: γι᾽ αυτό δεν έκανε καθόλου διάλειμμα παρά έτρεχε αδιάκοπα. Έτσι, προσπέρασε τον λαγό, που κοιμόταν του καλού καιρού, και τελικά τερμάτισε πρώτη κερδίζοντας το βραβείο. Το δίδαγμα του μύθου: Πολύ συχνά όποιος προσπαθεί πολύ νικάει εκείνον που έχει φυσικό χάρισμα αλλά δεν το ασκεί.View product