του Δημήτρη Καλαντζή.
Σύμβολο της χαράς, της ελευθερίας και της αρμονίας, το δελφίνι κολυμπούσε κοντά στους ανθρώπους από τα βάθη της ιστορίας του είδους μας. Από τις Μινωικές τοιχογραφίες στην Κρήτη μέχρι τους Δελφούς και την παγκόσμια μυθολογία, το πανέμορφο θηλαστικό της θάλασσας έδωσε έμπνευση στην τέχνη και χάρισε μοναδικές στιγμές ομορφιάς στους ταξιδιώτες που βρέθηκαν στην πορεία του.
Μέχρι που ο άνθρωπος, αυτό το αλαζονικό και ματαιόδοξο πλάσμα – μοναδικό στη φύση – αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το δελφίνι για να κερδοσκοπήσει. Το αιχμαλώτισε σε αφύσικους χώρους και το ανάγκασε να κάνει «επιδείξεις» προκειμένου να λαμβάνει το φαγητό του. Ξεφύτρωσαν «Δελφινάρια» σε όλον τον κόσμο. Άνθρωποι, αυτοανακηρύχθηκαν «εκπαιδευτές» και με τη στέρηση τροφής και άλλους χειριστικούς τρόπους, ανάγκασαν τα άγρια ζώα να κάνουν ό,τι τους έδειχναν.
Τα δελφίνια ήταν απελπιστικά αβοήθητα. Χρειάστηκε να αλλάξει ο πολιτισμός του ανθρώπου, να δει στον καθρέφτη την αλαζονεία του, να παρατηρήσει τη βασανιστική αιχμαλωσία των δελφινιών για να αρχίσει ένα παγκόσμιο κίνημα για το κλείσιμο των «Δελφιναρίων» σε όλον τον κόσμο.
Σύμφωνα με την World Animal Protection πάνω από 3.000 δελφίνια παγκοσμίως κρατούνται αιχμάλωτα στην υπηρεσία μίας τουριστικής βιομηχανίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι επιστημονικές έρευνες είναι αδιαμφισβήτητες: τα δελφίνια είναι πλάσματα που αισθάνονται. Είναι ικανά να νιώθουν συναισθήματα όπως αγάπη, χαρά και διασκέδαση. Είναι επίσης ικανά να αισθάνονται πόνο, φόβο και ταλαιπωρία.
Τα γεγονότα:
- Τα δελφίνια που χρησιμοποιούνται για την ανθρώπινη ψυχαγωγία και τον τουρισμό συνήθως εκτρέφονται σε αιχμαλωσία και χωρίζονται από τις μητέρες τους σε νεαρή ηλικία, προκειμένου να αποκτήσουν δεσμό με τον «εκπαιδευτή» τους και να εκτελούν ό,τι τα διατάζει, ώστε να λάβουν τροφή. Αυτό τραυματίζει τόσο τη μητέρα όσο και το νεαρό δελφίνι, που δεν απολαμβάνει τη φυσική μάθηση από τη μητέρα του.
- Οι δεξαμενές αιχμάλωτων δελφινιών είναι 200.000 φορές μικρότερες από το φυσικό περιβάλλον ενός δελφινιού. Σχεδιασμένες για να επιτρέπουν στους ανθρώπους να βλέπουν και να ακουμπούν τα ζώα, δεν αντιστοιχούν σε κανέναν φυσικό χώρο των δελφινιών.
- Τα αιχμάλωτα δελφίνια «εκπαιδεύονται» με τη στέρηση τροφής. Η τυπική δίαιτα των δελφινιών σε αιχμαλωσία περιλαμβάνει κατεψυγμένα ψάρια, στερώντας από τα δελφίνια από τη φυσική τους κυνηγετική συμπεριφορά.
- Πολλά αιχμάλωτα δελφίνια ανταποκρίνονται στην αγχωτική ζωή τους με συμπεριφορές που σπάνια παρατηρούνται στη φύση, όπως τρίξιμο δοντιών, κούνημα του κεφαλιού και κολύμπι σε κύκλους.
- Τα αιχμάλωτα δελφίνια μπορούν να ζήσουν για περισσότερα από 50 χρόνια, περνώντας συνήθως όλη τους τη ζωή σε τραυματικές συνθήκες.
Η στέρηση της ελευθερίας έχει σοβαρό αντίκτυπο στην υγεία των δελφινιών, σύμφωνα με το IMMP:
Στην άγρια φύση τα δελφίνια κολυμπούν μεταξύ 20 και 30 μίλια την ημέρα – μερικές φορές ακόμη και 60 μίλια. Αυτό βοηθά στη διατήρηση της φυσικής τους κατάστασης και αποτρέπει προβλήματα υγείας όπως η παχυσαρκία και η ατροφία των μυών. Στην αιχμαλωσία, ωστόσο, συχνά αναγκάζονται να κολυμπούν σε κύκλους, κάτι που μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας όπως άγχος, πεπτικά προβλήματα και ερεθισμό του δέρματος.
Στην άγρια φύση, τα δελφίνια δημιουργούν στενούς δεσμούς με άλλα μέλη του κοπαδιού τους και συμμετέχουν σε ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών συμπεριφορών, όπως το κυνήγι, το παιχνίδι, ακόμη και το πένθος. Στην αιχμαλωσία, συχνά χωρίζονται από τις οικογένειές τους με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε κοινωνική απομόνωση και κατάθλιψη. Δεν είναι ασυνήθιστο για τα δελφίνια σε αιχμαλωσία να εκδηλώνουν συμπεριφορές όπως να επιπλέουν ακίνητα στην επιφάνεια ή να χτυπούν επανειλημμένα το κεφάλι τους στους τοίχους των δεξαμενών τους.
Η ευφυΐα και η ευαισθησία των δελφινιών κάνουν την αιχμαλωσία ακόμη πιο βασανιστική. Έχουν επίγνωση του εαυτού τους και έχουν μια αίσθηση ταυτότητας, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο δύσκολο να προσαρμοστούν στη ζωή στην αιχμαλωσία.
Η Οργάνωση Dοlphinaria Free Europe σημειώνει: η βιομηχανία αιχμαλωσίας δελφινιών συχνά ισχυρίζεται ότι τα κόλπα που κάνουν τα ζώα κατά τη διάρκεια των παραστάσεων είναι «φυσικές συμπεριφορές». Δεν είναι αλήθεια. Στη φύση τα δελφίνια δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα με αντάλλαγμα την τροφή τους. Δεν χρειάζεται να στροβιλίζουν, να γλιστρούν κατά μήκος τσιμεντένιων πλατφορμών, να περιστρέφονται στα πλάγια έξω στο τσιμέντο, να «φιλούν» ανθρώπους, να χτυπούν παλαμάκια, να κουβαλούν ανθρώπους ή να παριστάνουν τις σανίδες του σερφ για να διασκεδάσει ο homo sapiens.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα είναι οι χώρες που φιλοξενούν τις περισσότερες εγκαταστάσεις αιχμαλωσίας δελφινιών. Οι διεθνείς οργανώσεις προστασίας των ζώων καλούν τον κόσμο, όχι μόνο να απέχει από τέτοιου είδους «ψυχαγωγία», αλλά να διαμαρτύρεται και στα τουριστικά γραφεία που περιλαμβάνουν στις εκδρομές τους επισκέψεις σε «δελφινάρια».
Η Κούβα είναι μία από τις χώρες που δέχτηκε μεγάλες πιέσεις τα τελευταία χρόνια για να σταματήσει την αιχμαλωσία των δελφινιών για την ψυχαγωγία των τουριστών. Το αποτέλεσμα ήταν να μεταφερθούν οι εγκαταστάσεις μακριά από τις ακτές του νησιού, αλλά να συνεχίσουν να λειτουργούν σε εντατικούς ρυθμούς.
Στο βίντεο θα δείτε την εξάρτηση των αιχμάλωτων δελφινιών από τους «εκπαιδευτές» τους, πως υπακούουν στα νοήματα και τα σφυρίγματά τους ώστε να διαδράσουν με τους τουρίστες και πως οι τελευταίοι απολαμβάνουν όλη αυτή τη σκηνοθετημένη και αφύσικη κατάσταση, χωρίς να περνάει από το μυαλό τους ότι συμμετέχουν στην κακοποίηση των δελφινιών.
