Το «Faith» επιδιώκει να προσεγγίσει την ρήξη που προκύπτει ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, θέτοντας ως αφετηρία για την επίλυση του προβλήματος που ανακύπτει μεταξύ τους ένα πρωτότυπο και σίγουρα αμφιλεγόμενο εύρημα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Βάλαρης, το έργο της Kate Robin λειτουργεί ως προάγγελος της εποχής μας, όπου τα social media κυριαρχούν σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας του σύγχρονού ανθρώπου. Ο Παναγιώτης Μπουγιούρης και η Ζέτα Δούκα ενσαρκώνουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και μεταφέρουν στο κοινό αυτή την παράξενη αλλά ταυτόχρονα τόσο αληθινή ιστορία. Ο Παναγιώτης μας μιλά αποκλειστικά για τις αντιδράσεις του κόσμου που παρακολουθεί την παράσταση, την πίστη και για το αν η διαφορετικότητα συνιστά συνδετικό κρίκο ή αιτία απομάκρυνσης σε μια σχέση.

[widget id=”text-6″]

-Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι αποφασίζει να τοποθετήσει κάμερες και να παρακολουθούν ο ένας τον άλλο επί εικοσιτετραώρου βάσεως ώστε να ανακτήσουν την χαμένη εμπιστοσύνη στην σχέση τους. Πως γίνεται η συνεχής παραβίαση του προσωπικού χώρου να λειτουργήσει θετικά;

Αυτό ακριβώς είναι το κύριο και σίγουρα οξύμωρο ζήτημα που εξετάζεται στο έργο. Πως γίνεται αυτή η διευρυμένη αμφισβήτηση να οδηγήσει στην επανασύνδεση ενός ζευγαριού. Έχει νόημα ή θα είναι αυτό που θα οδηγήσει την σχέση στην ουσιαστική ρήξη; Η συγγραφέας χρησιμοποιεί αυτό το πρωτότυπο εύρημα ως κεντρικό άξονα και εκμεταλλεύεται όλα τα δραματικά και κωμικά στοιχεία του καθώς και τις πολλαπλές ανατροπές που δημιουργεί. Επίσης το χιούμορ είναι διάχυτο και σίγουρα απαραίτητο συστατικό δεδομένου ότι η παράσταση εστιάζει σε πολύ ευαίσθητα προσωπικά ζητήματα. Το χιούμορ βοηθά το κοινό να αποφορτιστεί και παρέχει το περιθώριο να αποστασιοποιηθούμε από την κατάσταση και να σκεφτούμε πιο σφαιρικά και ψύχραιμα.

-Πιστεύετε ότι το βασικό πλεονέκτημα του έργου είναι πως η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού μπορεί να εντοπίσει κοινά στοιχεία με τους δύο πρωταγωνιστές;

Η ιστορία αναφέρεται σε ένα ζευγάρι που ζει συμπυκνωμένες καταστάσεις με τις οποίες ο κάθε θεατής κάπου θα ταυτιστεί είτε σε μικρότερο είτε σε μεγαλύτερο βαθμό. Από τις αντιδράσεις που λαμβάνουμε από το κοινό, κάποιοι σίγουρα συγκινούνται περισσότερο γιατί ανακαλύπτουν στους ήρωες τον εαυτό τους και άλλοι που μπορεί να μην έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο προβληματίζονται γιατί αντιλαμβάνονται την αλήθεια που κρύβει το έργο. Πιστεύω όμως ότι όλοι διασκεδάζουν γιατί όπως είπα, υπάρχουν έντονα κωμικά στοιχεία.

-Έχετε αναφέρει τόσο εσείς όσο και η συμπρωταγωνιστριά σας ότι ταιριάζετε πάνω στην σκηνή. Θεωρείτε ότι η χημεία είναι το βασικότερο συστατικό σε μια παράσταση όπου ο προβολέας πέφτει μόνο σε δύο άτομα;

Σίγουρα! Όταν βρίσκονται μόνο δύο άνθρωποι στην σκηνή η καλή επικοινωνία μεταξύ τους είναι απαραίτητη. Είναι σαν δύο τραγουδιστές που τραγουδούν μαζί. Αν έχουν διαφορετική ερμηνευτική άποψη ή τραγουδάνε σε άλλο τόνο, το αποτέλεσμα θα είναι εντελώς αποτυχημένο.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ: Η συνέντευξη της Ζέτας Δούκα για την παράσταση «Faith»

-O τίτλος του έργου αναφέρεται στην πίστη. Έχουν οι άνθρωποι πάντα την ανάγκη να πιστεύουν σε κάτι και πολλές φορές να ορίζουν τον εαυτό τους με βάση αυτό;

Η ανάγκη μας να πιστέψουμε κάπου θα υπάρχει πάντα. Θεωρώ ότι είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη ύπαρξη. Ειδικά στις συνθήκες που βιώνουμε σήμερα, με τον χείμαρρο πληροφοριών και τις αστραπιαίες εναλλαγές, νομίζω πως όλοι από ένα σημείο και μετά αμφιβάλλουμε για τις επιλογές μας, για την σημαντικότητα όσων συμβαίνουν και για τις προτεραιότητες μας. Πιστεύω πως έχουμε την ανάγκη να πιστέψουμε σε κάτι που μας αποδεικνύει ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο και αυτό συνιστά αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα μας. Όμως για μένα το ζητούμενο είναι αυτό που πιστεύεις να σε βοηθά να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.

-Έχετε δηλώσει στο παρελθόν ότι η παράσταση μπορεί να λειτουργήσει και σαν μια μορφή ψυχοθεραπείας. Που βασίζετε αυτή την θέση σας;

Το έργο αναφέρεται σε ζητήματα που είναι βέβαιο ότι έχουν προβληματίσει τους περισσότερους από μας. Πιστεύω ότι δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιόμαστε τι ορίζεται ως αντικειμενική αλήθεια και που τελειώνουν τα θέλω και αρχίζουν τα πρέπει. Όλα αυτά εξετάζονται κατά την διάρκεια της παράστασης και σε συνδυασμό με το ότι η ηρωίδα είναι ψυχαναλύτρια και ο σύντροφος της δανείζεται κατά κάποιο τρόπο την ιδιότητα της για να την αντιμετωπίσει, ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας βασίζεται σε τέτοιου είδους επιχειρήματα. Πιστεύω άλλωστε ότι το θέατρο είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, είτε ψυχαγωγίας είτε ψυχανάλυσης και στην προκειμένη περίπτωση παρέχεται σίγουρα μια τέτοια διάσταση στον θεατή.

-Στο έργο σκιαγραφούνται δύο πρόσωπα με διαφορετικές ανάγκες και τρόπο σκέψης. Μας ενώνει τελικά η διαφορετικότητα μας ή είναι αυτή που θα μας χωρίσει από τους άλλους μακροπρόθεσμα;

Πιστεύω ότι και η ταύτιση και η διαφορετικότητα είναι απαραίτητα σε μια σχέση απλά πρέπει να υπάρχουν στις σωστές δόσεις. Σίγουρα ένας άνθρωπος με τον οποίο διαφέρουμε σαν χαρακτήρες μας βοηθά να συμπληρώσουμε τα κενά μας και αυτό παρέχει περιπέτεια σε μια σχέση αλλά πάντα υπάρχουν τομείς και επιλογές στην καθημερινότητα κυρίως, όπου θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να ταιριάζεις με τον άλλο. Το σημείο ισορροπίας μπορεί να μετακινηθεί ανάλογα με το τι θεωρεί ο καθένας μας πιο σημαντικό. Μπορεί να προσπεράσουμε τις διαφωνίες μας γιατί η διαφορετικότητα είναι πιο σημαντική από αυτές και αντίστοιχα σε μια άλλη σχέση το διαφορετικό στοιχείο να μην είναι τόσο γοητευτικό και να συντηρεί ουσιαστικά τον δεσμό μια ισχυρή ταύτιση. Ωστόσο πάντα το διαφορετικό είτε θα μας φοβίζει είτε θα μας εξιτάρει γιατί μας οδηγεί σε μονοπάτια που δεν γνωρίζουμε ή φοβόμαστε να περπατήσουμε.

Info

Η παράσταση «Faith » παρουσιάζεται στις 16 και 17/10 στο θέατρο Αυλαία. Περισσότερες πληροφορίες: Εδώ