– Καλημέρα, φώναξε.
– Με ακούει κανείς; ξαναφώναξε.
Έχω και ωραίο όνομα: “Ερμής”. Αλλά κανένας δεν με φωνάζει. Ούτε ένα μικρό φεγγάρι δεν γυρίζει γύρω μου. Έτσι για να υπάρχει κάποιος να μου λέει “Καλημέρα” το πρωί και “Καληνύχτα” το βράδυ.
Τίποτα. Ολομόναχος μέσα στο μαύρο σύμπαν. Η Αφροδίτη και ο Ήλιος είναι μόνο κοντά μου.
Κοντά; Η Αφροδίτη, όταν πλησιάζει, είναι 50 300 000 χιλιόμετρα μακριά μου. Ο Ήλιος από την άλλη είναι 50 000 000 χιλιόμετρα μακριά. Πολύ κοντά που είναι και η Αφροδίτη και ο Ήλιος!
Είναι κάποιες μέρες που θέλω και εγώ να μοιραστώ τους φόβους μου με κάποιον που με καταλαβαίνει και εμπιστεύομαι. Αυτοί οι φόβοι είναι πολύ σοβαροί και μεγάλοι. Δύσκολο να τους αντιμετωπίσω εντελώς μόνος. Μία ζεστή αγκαλιά γεμάτη αγάπη, βοηθάει πολλές φορές να πάρεις θάρρος.
ΜΟΝΑΞΙΑ
Άκου το πρόβλημα μου: ο Ήλιος μπορεί να μεγαλώσει πολύ και να γίνει κόκκινος γίγαντας. Τότε θα καταπιεί τους πιό κοντινούς του πλανήτες. Εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα καταπιεί. Άκουσα ότι αυτό μπορεί να γίνει σε 5 000 000 000 χρόνια. Την Γη μάλλον δεν θα την καταπιεί. Και δεν θα γίνει πιό ζεστός. Μόνο πιό μεγάλος και κόκκινος θα γίνει.
Συνήθως σκέφτομαι ότι 5 000 000 000 χρόνια είναι πάρα πολλά. Δεν ξέρει κανείς, ούτε μπορεί να προβλέψει τα πάντα που μπορούν να συμβούν σε όλα αυτά τα χρόνια.
Ένας μετεωρίτης έπεσε έτσι ξαφνικά, πάνω στη Γη, χωρίς καμία προειδοποίηση και όλοι οι δεινόσαυροι πέθαναν. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξέρεις τι θα συμβεί ακριβώς και πότε. Αυτές είναι οι εκπλήξεις της ζωής. Γιαυτό έχει ενδιαφέρον και είναι ωραία.
Αρκετές φορές έτσι σκέπτομαι και μου περνάει ο φόβος. Άλλες πάλι, φοβάμαι πολύ και στεναχωριέμαι.
Πάλι καλά που υπάρχουν και αυτοί οι κομήτες, αστεροειδείς, νεκροί δορυφόροι και τα άλλα σκουπίδια. Στον δρόμο τους προς τον Ήλιο περνάνε και μου λένε ένα γειά. Δεν με ενοχλεί που πολλές φορές χάνουν τον δρόμο τους και πέφτουν απάνω μου. Καλύτερα. Κάνουν και λίγη φασαρία μέσα σε αυτήν την εκνευριστική ησυχία και τα ακούω. Δεν με ενοχλεί. Με διακοσμούν με πανέμορφους κρατήρες. Αυτές οι συγκρούσεις μου προκαλούν πολύ γέλιο. Έχω και εγώ κάτι και παίζω.
Σκέφτομαι ότι όλοι αυτοί οι νεκροί δορυφόροι από τη Γη πρέπει να έρχονται. Έτσι λίγο να σταματήσουν να προσέχουν, χάνουν τον δρόμο τους γύρω από τη Γη και αρχίζουν να πηγαίνουν κατεύθειαν προς τον Ήλιο. Το αποτέλεσμα είναι να πέφτουν μέσα του και να καίγονται. Πάλι καλά που δεν πέφτουν στο κεφάλι κανενός γήινου. Πάντα υπάρχει ο φόβος ότι αν συμβεί αυτό, αυτομάτως δίνεται η αφορμή να ξεκινήσει κανένας μεγάλος πόλεμος. Δεν το θέλει κανένας αυτό, όμως. Φαντάσου αν ένας δορυφόρος του κράτους Χ πέσει στο κεφάλι ενός ανθρώπου από το κρατος Υ. Δεν θα ξεκινήσει πόλεμο το κράτος Υ ενάντια στο κράτος Χ; Λογικό ακούγεται.
Μήπως πραγματικά είναι καλύτερα που έχω την ησυχία μου;
ΖΗΛΕΙΑ
Ούτε η Αφροδίτη έχει φεγγάρι. Η Γη έχει μόνο ένα, τη Σελήνη, και ο Άρης δύο, τον Φόβο και τον Δήμο. Ο Δίας και ο Κρόνος έχουν από περίπου 62 φεγγάρια ο καθένας. Οι πολύ μακρυνοί πλανήτες, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας, έχουν και αυτοί από 5 – 15 φεγγάρια ο καθένας περίπου. Εγώ και η Αφροδίτη δεν έχουμε τίποτα.
Αλλά τι να σου κάνουν όλα αυτά τα φεγγάρια; Έχεις χρόνο νομίζεις να μιλήσεις σε όλα; Και τι να τους πεις; Με 62 φεγγάρια δεν έχεις καθόλου χρόνο να σταματήσεις και να ακούσεις τα δικά σου τα λόγια και την καρδούλα σου να χτυπά.
Το δέχομαι, είναι πολύ γοητευτικό να είσαι διαφορετικός και μοναδικός (μαζί με την Αφροδίτη), αλλά ζηλεύω. Νιώθω και τεράστια ανασφάλεια, τρόμο και άγχος. Ήθελα να έχω και εγώ φεγγάρι να γυρίζει γύρω μου. Να είχα ένα μόνο, σαν την Γη.
Δεν πιστεύω ότι αυτή η ζήλεια μπορεί να με κάνει κακό, μνησίκακο. Λες να πάω να κλέψω τη Σελήνη από τη Γη και να τη κάνω να γυρίζει γύρω μου; Αν κλέψω τη Σελήνη από τη Γη δεν θα είναι γιατί θέλω η Σελήνη να γυρίζει γύρω μου. Απλά, αφού δεν έχω εγώ φεγγάρι, δεν πρέπει ούτε η Γη να έχει.
Τι να κάνω;
ΘΥΜΟΣ
Μα ποτέ δεν κάνουν αυτό που λέω εγώ. Όλο του κεφαλιού τους κάνουν. Ποτέ δεν με ακούν. Τι κακό είναι και αυτό! Τους είπα ότι έχω πολύ σίδηρο. Πάρα πολύ. Δεν χρειάζεται να πάνε πουθενά αλλού να βρούνε. Μόνο εγώ μπορώ να τους δώσω όλο τον σίδηρο που χρειάζονται για να φτιάξουνε σπαθιά, ασπίδες, περικεφαλαίες και ότι άλλο θέλουν.
Είμαι τόσο θυμωμένος, φωνάζει ο Ερμής. Κανένας δεν κάνει αυτό που λέω. Μα γιατί πάνε αλλού να βρούνε σίδηρο; Ο δικός μου, δεν είναι ο καλύτερος;
Έχω τεράστιο θυμό. Πάνε και παίρνουν οι γήινοι σίδηρο γιά τα όπλα τους από αλλού. Αν είναι δυνατόν, κοτζάμ σιδερένιος πλανήτης και με απαξιώνουν έτσι; Με τι κύρος θα βγώ σεργιάνι στο διάστημα, ε;. Δεν αξίζω δηλαδή εγώ; Δεν έχω δικαίωμα να ελέγχω πόσα σπαθιά φτιάχνονται; Δεν είναι δουλειά αυτού που προμηθεύει τον σίδηρο να ξέρει και να ελέγχει; Ε;
Αφού το είπα, εγώ μόνο έχω τον καλύτερο σίδηρο σε όλο το ηλιακό σύστημα. Μη σου πω και σε όλον τον Γαλαξία.
Τι, δεν με πιστεύετε ότι έχω δίκιο; Υπάρχει λόγος να ψάξετε αλλού; Όχι πέστε μου, υπάρχει λόγος;
ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ
Πόσο ικανοποιημένος νιώθω. Σιγά σιγά καταλαβαίνει ο κόσμος την σπουδαιότητα μου και μου στέλνει μηχανήματα για να με μελετήσει αναλυτικά.
Και εγώ θέλω να μάθω πως έγινε και έχω τόσο πολύ σίδηρο. Είμαι τόσο κοντά στον Ήλιο και δεν παθαίνω τίποτα. Είναι δυνατόν; Δεν το πιστεύω! Κάτι στα σίγουρα θα γίνεται που είμαι τόσο κοντά σε μία πηγή θερμότητας. Και το άλλο, γιατί η τροχιά μου γύρω από τον Ήλιο δεν είναι σχεδόν κυκλική, όπως οι τροχιές των άλλων πλανητών; Υπέροχες ερωτήσεις που ζητάνε απαντήσεις.
APODYOPTES 