Ο «Ταξιάρχης» είναι προστάτης και πολιούχος του Μανταμάδου αλλά θεωρείται και προστάτης ολόκληρου του νησιού.

Μέχρι σήμερα η εικόνα του προκαλεί δέος με το αυστηρό ύφος του Αρχαγγέλου, τα μεγάλα μάτια και το μαύρο χρώμα, τη φοβερή ρομφαία και τα επιχρυσωμένα φτερά.

Η εικόνα στο εσωτερικό του ναού είναι μία από τις ελάχιστες ανάγλυφες εικόνες σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο.

Σύμφωνα με τον θρύλο, η μονή δέχθηκε την επιδρομή Σαρακηνών πειρατών, οι οποίοι κατέσφαξαν τους μοναχούς με εξαίρεση έναν νέο δόκιμο καλόγερο, ο οποίος πρόλαβε να κρυφτεί στην οροφή της εκκλησιάς. Από εκεί είδε μετά το μακελειό τη μορφή του Αρχαγγέλου να φτερουγίζει πάνω από τα πτώματα των μοναχών. Παίρνοντας χώμα, που είχε ποτιστεί με το αίμα τους, και κερί έφτιαξε τη μορφή του «Ταξιάρχη», όπως πρόλαβε να την αντικρίσει.

Σήμερα βλέπουμε μόνο το κεφάλι και όχι ολόκληρο το σώμα, όπως το είχε φτιάξει ο μοναχός. Οι πιστοί εναποθέτουν μέχρι σήμερα ως τάματα σιδερένια παπούτσια, επειδή η παράδοση θέλει τον Αρχάγγελο να τα φορά τις νύχτες.

Η εκκλησία γιορτάζει την Κυριακή των Μυροφόρων, δύο εβδομάδες μετά την Ανάσταση, με μεγάλο θρησκευτικό και εμπορικό πανηγύρι συνοδευόμενο με ταυροθυσία και κατόπιν παρασκευή του παραδοσιακού φαγητού «κισκέκ», που διανέμεται εθιμοτυπικά στους προσκυνητές. Οι τελευταίοι εξακολουθούν σε μεγάλο ποσοστό να έρχονται στον Άγιο με τα πόδια την παραμονή της γιορτής από χιλιόμετρα μακριά αλλά και καβαλάρηδες με τα άλογά τους στολισμένα για να τιμήσουν τον Ταξιάρχη.

Το μοναστήρι βρίσκεται βόρεια του Μανταμάδου στον δρόμο που οδηγεί προς τη Σκαμνιά.

Ακολουθήστε το σύνδεσμο και μπείτε στην ιστοσελίδα της Μονής Ταξιαρχών που θα σας οδηγήσει στην περιήγηση http://www.taxiarhismantamadou.gr/

https://www.youtube.com/watch?v=KhwEm0DlMTc

Στην Πανελλήνια Πανήγυρη των Αρχαγγέλων

Μέσα στην φωτοφόρα Άνοιξη, που o ήλιος και o ουρανός προγραμματίζουν και πραγματοποιούν την αναγέννηση της φύσης.

Τότε που ευωδιάζει όλη η γη και στολίζεται με το πολύχρωμο γιορταστικό της φόρεμα· οι Μυροφόρες γυναίκες έρχονται από την Ανάσταση του Κυρίου μας να μας αναγγείλουν την Εορτή και Πανήγυρη Αυτών των Αρχαγγελικών Δυνάμεων, που έλαβαν ενεργό δράση, μαζί τους, στα γεγονότα της Ανάστασης του Κυρίου μας, Έρχονται να χτυπήσουν τις γλυκόλαλες καμπάνες του Μοναστηριού και να στείλουν μέσα από τα ύψη των ουρανίων διαμερισμάτων το μήνυμα της μεγάλης Γιορτής των εγκαινίων του Ναού τους.

Δεν μπορούσε να είναι σε άλλη εποχή η τρανή γιορτή τους, παρά μέσα στις δυο πιο πανέμορφες εποχές και αγαπημένες των ανθρώπων, της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου και της φωτοφόρου γεννήτρας της, την Άνοιξη!

Δε θα αναφερθώ σ’ αυτά, που θαυμαστώς συμβαίνουν κάθε τέτοια εποχή στο Προσκύνημα. Θέλω όμως να σας ξανατονίσω μόνον το θαυμαστό ξύπνημα όλου του Νησιού, αλλά και του Πανελλήνιου.

Οι κάτοικοι αυτού του ωραίου και ευλογημένου Νησιού με τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμά του ακούνε – θαρρείς – κάποιο εσωτερικό ξυπνητήρι της συνείδησής των και ξεκινούν με κάθε μέσον και προπάντων με τα πόδια – φορτωμένοι στους ώμους τους τα δώρα τη ευγνωμοσύνης και των ταμάτων τους, από κάθε γωνιά του ανοιξιάτικου Νησιού μας, για να εναποθέσουν αυτά μαζί με τις προσευχές τους μπροστά στην ανάγλυφη εικόνα του Πολέμαρχου και Προστάτη των Χριστιανών, Αρχιστράτηγου Μιχαήλ και του Αρχαγγέλου της χαράς του πανέμορφου Γαβριήλ.

Αλλά, ακόμα πιότερο, θέλω να τους αφιερώσω ένα ποίημα σ’ Αυτούς που φυλάνε «Θερμοπύλες», στα νοερά και γήινα σύνορά μας από πνευματικούς και σωματικούς εχθρούς.

Ας μη ξεχνάμε ότι το Προσκύνημά μας βρίσκεται στη Βορειοανατολική πλευρά του πανέμορφου Νησιού μας, ως πλέον ακριτικό, και έχει άφοβα και λεβέντικα αναπεπταμένες τις δυο σημαίες του, την Χριστιανική – τον Βυζαντινό Δικέφαλο – και την Ελληνική – τον Τίμιο Σταυρό –  και βρίσκεται στην πιο ακριτική και επικίνδυνη θέση των συνόρων μας. Βρίσκεται ταμπουρωμένο μεταξύ δύο κρατών και δύο Θρησκειών, της Ελλάδας και της Τουρκίας, του Χριστού και του Μωάμεθ.

Μεταξύ δύο Ηπείρων, της Ευρώπης και της Ασίας, μεταξύ δύο θαλασσών, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Αλλά και φυτρώνει και ευδοκιμεί στο Άγιο Χώρο του, το λουλούδι της ΕΛΠΙΔΑΣ και έρχονται οι πονεμένοι, οι πιστοί και φορτωμένοι το δικό τους σταυρό, με ευλάβεια να το ακουμπήσουν και να παρακαλέσουν τους Αγίους Του Αρχαγγέλους να ευωδιάσουν να ανθίσει δε και σ’ αυτούς!

Στης άνοιξης την εποχή με το «Χριστός Ανέστη»,

απ’ άκρη σ’ άκρη το νησί λαμπρά πανηγυρίζει,

γιορτάζουν οι Αρχάγγελοι της Λέσβου οι Προστάτες

και ο πιστός προσέρχεται, κόπους δε λογαριάζει.

Οι δρόμοι όλοι του Νησιού πολύχρωμα ρυάκια

που κυλούν αγόγγυστα  με πίστη και λαχτάρα

να φτάσουν στο Προσκύνημα των δύο Αρχαγγέλων·

και ‘κείθε να ξεκουραστούν στον Κήπο των Αγγέλων.

Η θαυμαστή εικόνα Τους έγινε από αίμα,

των μοναχών που έσφαξαν οι πειρατές οι δόλιοι

ο Δόκιμος δε Γαβριήλ τ’ ανέμειξε με χώμα

και την ιστόρησε τον όγδοο αιώνα.

Αυτή, λοιπόν, ἡ θαυμαστή ανάγλυφη εικόνα,

έγινε πια για τους πιστούς ο πόλος της ελπίδας,

για λαβωμένους της ζωής, και κάθε πονεμένο

που έρχεται στο χώρο αυτόν τον τρεις ευλογημένο.

Κι αυτοί που φέτος έφθασαν με πίστη και λατρεία

για να εναποθέσουνε στη χάρη Σας την  άγια

το βάσανό τους, τον καημό ή την ευχαριστία

δώστε σ αυτούς Παμμέγιστοι γλυκιά παραμυθία.

Αλλά  γλυκοί μου Άγγελοι είναι και άλλοι τόσοι,

που έχουνε τη θέληση και την τρανή λαχτάρα,

να τρέξουν από μακριά να σκίσουν τα πελάγη

μα δεν αφήνουν οι καημοί, φτώχεια και ανεργία.

Τούς έδεσαν τα πόδια τους, ράϊσαν τις καρδιές τους

κι’ έμειναν αταξίδευτοι  με δακρυσμένα μάτια,

με ραϊσμένη την καρδιά ν’ ακούν τη Λειτουργία.

Κι’ από την τηλεόραση να ζούνε την Γιορτή Σας

Σάς κάνω χίλιες προσευχές και δυο χιλιάδες τάματα·

με τις ζεστές πρεσβείες σας να κάνετε το θαύμα,

μπροστά στην άγια εικόνα σας του χρόνου τέτοια μέρα

παρόντες να ‘ναι και αυτοί μες στη Γιορτή αντάμα.